Van Bangkok naar Chiang Mai

Van Bangkok naar Chiang Mai
Bangkok is een heksenketel. Rondscheurende tuktuk’s, taxi’s, motoren en brommers. Het ziet zwart van de uitlaatgassen, want er komt alleen roet uit. Oversteken kan alleen met gevaar voor eigen leven, zelfs als het voetgangerslicht op groen staat. Overal eetstalletjes waar het vlees en de vis en de hele dag in 35 graden ligt te wachten om de aanval te openen op de darmen van onnozele toeristen. Gelukkig zijn wij vegetariër, dus we lopen er (af en toe met onze neus dichtgeknepen) langs. Verder heel veel stalletjes met nep dure zonnebrillen en horloges. Ik had een echte Rolex voor 8 euro. Hij loopt nog, maar het bandje weigert in elkaar te blijven zitten. Nu heb ik dus een zakhorloge.
Het Thaise eten dat wij eten is heerlijk. Het Thaise bier smaakt ook best, al schijnt er formaldehyde in te zitten. Nou ja, dan blijven we goed geconserveerd. Groot of klein, vroegen ze toen ik mijn eerste bier in Thailand bestelde… Ik had een fluitje en een Amsterdammertje in gedachten, dus bestelde groot. Groot bleek echter een driekwart liter fles te zijn, die je zonder glas geserveerd krijgt. In meerdere opzichten dus een hele ‘ hijs’. Vervoer doen we veel per water. Er rijden boten door de rivier, waar je voor een habbekrats op gaat en die overal haltes hebben langs de rivier. Geen files en je komt nog eens ergens! Achteraan op de boot staan altijd wat monniken. Sangmo en ik hebben ontdekt dat ze haar gratis laten meereizen, als ze maar niet door hebben dat ze bij mij hoort. Anders mag ik voor twee betalen!
We hebben het paleis van de koning bezocht. Niet dat je er in mocht, maar het complex was aan de buitenkant al een en al klatergoud en schittering. Een tempelcomplex is er niets bij! Je moest ook kleding lenen, want met een kniebroek en blote schouders mocht je niet naar binnen. Ik kreeg een overhemd en een lange omslagrok. De koning is hier een soort God. Overal standbeelden en grote afbeeldingen en waag het niet om iets onaardigs over de beste man te zeggen, want je draait voor 20 jaar de bak in. De laatste plek waar je in Thailand zou willen zitten..Je kan beter gelijk de doodstraf krijgen volgens mij. De volgende dag zijn we nar de tempel met de liggende Boeddha geweest. Een gigantisch beeld 15 meter hoog en 47meter lang. Erg indrukwekkend. Overigens mocht je daar wel naar binnen in je korte broek met blote schouders, want ik had uiteraard mijn shirt met mouwen weer vergeten. De Boeddha verdient natuurlijk minder respect dan de koning, dat snap je wel. Verder waren er tientallen galerijen waarin honderden Boeddhabeelden stonden. Ik heb genoeg Boeddha’s gezien voor al mijn komende incarnaties.
De volgende dag had ik met Wiebe en Vera afgesproken. Zij kwamen in Bangkok aan, om terug te vliegen naar Nederland. Wij hebben het nog te goed. Wel heel erg leuk om elkaar zo aan het andere eind van de wereld te ontmoeten! ’s Middags hebben we een tocht in een smalle boot door de (smerige) kanalen gemaakt, dan zie je Bangkok ook weer eens van een andere kant.. Halverwege stopte de bootvaarder ineens. Al snel werd duidelijk waarom. Twee vrouwen lagen te wachten in kano’s, afgeladen met toeristische troep en het was overduidelijk de bedoeling dat we wel wat kochten. Gelukkig voor ons had ze ook bier, dus toen konden we weer verder. Je moest wel je duim op de flessenopening houden, zodat er geen rivierwater in kon spatten. Erg ongezond als dat gebeurt! Na de boottocht begon Wiebe ineens wat onsamenhangende klanken uit te stoten. Het bleek dat we bij toeval langs een groothandel liepen van Boeddhabeelden. Hele grote en hele kleine, duizenden. We vonden allemaal een mooi exemplaar dus dat wordt de rest van de vakantie met de mijne sjouwen. Maar ja, als je denkt ik kijk wel als ik terugga, zal je zien dat ze dicht zijn, of dat je nooit meer zo’n mooie vindt. Daarna nog een ananas pannenkoek verorbert (met melk uit een blikje er op, yummie) en toen lekker gegeten, een voetmassage gehaald (een uur voor 4,50) en tot slot nog een biertje waarbij we nog een paar spelletjes yahtzee hebben gespeeld. Uiteraard won Vera, die wint altijd. Ik was al blij als ik het nog goed bij elkaar op kon tellen… de volgende dag zijn zij naar Nederland gegaan en wij in de nachttrein naar Chiang Mai gestapt.
We wilden eigenlijk direct door naar het zuiden, maar het bleek dat Sangmo alleen in Vietnam een 30 dagen visum kon krijgen. Dus de nachttrein naar Chiang Mai geboekt. Op het station zag het ook zwart van roet en rook. Als treinpersoneel maak je het volgens mij niet lang. Wel een super-de-luxe trein, 2e klas, met airco, en je zit met zijn 2-en tegenover elkaar op plek voor 4. Beneden en boven is 1 slaapplaats. Eten en drinken werden gebracht, je kon ongeveer alles bestellen. Enig minpuntje was dat Sangmo een paar plekken verder zat. De man die tegenover mij zat vroeg mij eerst het hemd van mijn lijf, wilde niet met Sangmo ruilen want wij hadden bovenslaapplaatsen en hij beneden en hij legde zijn smerige blote poten naast mij op de bank. Nu is dat in Thailand ongeveer de grofste belediging die je iemand kan aandoen als je met je voeten naar hem/haar wijst, maar ik heb net gedaan of ik dat niet wist. Op een gegeven moment hoorde ik Sangmo nogal luidruchtig Engelse woorden roepen. Wat bleek, er was een jongen ingestapt die haar wel geschikt vond voor Engelse les. Hij wees ergens naar en dan moest zij het Engelse woord noemen. Volgens mij is ze geslaagd als lerares. Hij pakte het gordijn en dan riep zij ‘ curtain’. Grote hilariteit alom.… De knul stapte de volgende halte uit en toen kwam haar bankgenoot. Die was een stuk gezelliger. Mijn bankgenoot liet het bed opmaken en ging om 8 uur slapen. Ik ben bij Sangmo gaan zitten en even later kwam daar nog een Nederlander bij die al 17 jaar in Australië woonde. Die ging zijn Nederlands ophalen. De Thaise man (die bij Sangmo zat) vond dat hij Engels kon, maar begreep niets van wat wij zeiden en wij begrepen niets van wat hij zei. Hij kende Nederland wel, hij had er pas nog een paar (7!) albino kangoeroes en wallaby’s vandaan gehaald… Op onze ongelooflijke blik toverde hij een papier tevoorschijn, bestemd voor de Thaise douane, dat hij gerechtigd was die dieren in te voeren en, je raadt het nooit, op het papier stond bij land van herkomst van die dieren: Nederland… Precies. Je struikelt in Nederland immers over de albino kangaroes..
Inmiddels kwam de stemming er goed in, en kwamen de verhalen los. Een en ander hield vast verband met dat rare bier… Ik hoop dat we met ons gelach en gekakel de vieze voetenwijzer flink uit slaap hebben gehouden. Toen ik vanochtend op stond was hij al spoorloos. Hij dacht vast, straks begin en ze weer…
Op het station een pickuptruck gevonden met bankjes langs de zijkant. Die rijdt rondjes en zet je er uit waar je wil voor 0,60 eurocent. Sangmo ging nog onderhandelen, want de vorige week had zij nog maar 0,40 cent betaald. Inflatie slaat hier blijkbaar ook hard toe! Het hotel dat ik wilde konden we niet vinden, dus maar binnen gelopen bij een van de vele andere hotelletjes. Is ook prima!
Daarna even gedoucht en de stad in, waar we veel schitterende tempels hebben bezocht. Je kijkt echt je ogen uit en er zijn er geen twee gelijk! Midden in het centrum kwam er ineens een tropische hoosbui die nu, 4 uur later nog bezig is. De straten veranderden in een rivier en mijn kano ligt nog steeds in de garage. Na een paar kopjes koffie begrepen we dat de bui niet over zou waaien, dus toen hebben we een tuktuk aangehouden. Zo kwamen we nog droog naar het hotel.
Sangmo gaat zondagavond naar Vietnam en komt waarschijnlijk woensdagochtend terug ik ga wel wat tripjes maken intussen, er valt hier genoeg te zien! Als ze terug is willen we gelijk vertrekken naar de paradijs eilanden in het zuiden. Wiebe heeft ons het kaartje gegeven van de verhuurder van huisjes op het strand, op het mooiste eiland! Dat wordt dus een dag en een nacht met de trein, want vliegen is voor Sangmo onbetaalbaar. Maar er is genoeg te zien onderweg en mensen in de trein zijn leuk!
O ja, voor iedereen die smst of belt (vooral doen, vind ik erg leuk) mijn mobiel loopt om duistere redenen binnen een dag leeg, dus als ik op reis ben, kan ik hem niet gebruiken, omdat ik hem niet bij kan laden. Ik reageer dan later wel, zodra ik weer een stopcontact tegen kom! Er is dus niets mis ma!
Groetjes van Sangmo en Beaty