Wadlopen

Ko Phangan
Met de snelle Catamaran naar Ko Phangan gevaren. Het was zowaar droog en voor het eerst in dagen gloorde er een beetje zon. Het water stond zo laag dat we bij de tussenstops allemaal voorin de boot moesten gaan staan, anders kon hij niet aanleggen. Bij de voorlaatste stop haden ze onze bagage van rechts naar links gegooid. Gelukkig zagen we het, anders hadden we ze niet meer terug gevonden, want alle bagage van de inkomende passagiers ging er boven op. Een laag van 10 koffers/rugzakken hoog en 4 rijen dik en die van Sangmo lag helemaal onder, en die van mij ergens midden in die berg. Toen we er uit moesten vond de mevrouw dat we de bagage maar bij de pier op moesten pikken, maar no way natuurlijk. De bestemming stond er niet eens op. Dus we hebben samen geploeterd… De jongens die zo fijntjes de boel hadden volggegooid waren nu in geen velden of wegen te bekennen. Na een kwartier graven en koffers verplaatsen hadden we onze spullen gevonden en konden we van boord. De eigenaar van de strandhuisjes stond al op ons te wachten en we mochten met onze bagage in de laadbak van de pick-up. Vervolgens kwamen we aan bij super leuke huisjes op palen op het strand. Groot terras ervoor, met een hangmat, dus onze dag kon niet meer stuk. Paradijselijk. Gelukkig ontdekten we nog een minpuntje aan het paradijs, anders had ik gedacht dat we dood waren of zo. Toen we wilden zwemmen bleek namelijk dat we moesten wadlopen. Tot de vaargeul (een kilometer of zo, was het namelijk kniediep en je stuitte na 100 meter ook nog eens op koraalbanken. Zelfs met onze teva’s aan, was dat geen doen. Als je valt lig je open. In de vaargeul wil je natuurlijk ook niet zwemmen.Een of ander rotbeest beet nog in mijn teen, maar gelukkig was die niet giftig. (Dat beest dan he, ik werd er wel wat giftig van want het brandde behoorlijk, maar tegen de tijd dat we die kilometer teruggeploeterd waren was het al over).
’s Avonds kwam eindelijk de vloed op, maar toen was het inmiddels donker. Vanochtend was het echt wadlopen, nog erger dan gisteren. Honderden meters lagen vrijwel droog. We hebben het nog een keer geprobeerd op een andere plek, maar ook dat lukte niet. De eigenaar van de huisjes brengt ons morgen naar ko Ma, daar schijn je wel te kunnen zwemmen. Gisteravond laat begon het ineens als een idioot te onweren. Voor het terras (op palen uiteraard) kon je een plastic zeil laten zakken, maar desondanks ging het zo hard dat alles nat werd. Was echt een enorme woesh die over de zee aankwam. Donder en bliksem en uitvallende electriciteit.Vandaag zijn we langs het strand naar het stadje gelopen en daar hebben we allebei voor een habbekrats zo’n heerlijke hangmat gekocht. Deze zijn lekkerder dan de andere hangmatten die ik ooit had. Ik wilde nog een paar blikjes bier inslaan, maar nee, er mocht nergens alcohol verkocht worden tussen 14.00 en 19.00 uur en morgen helemaal niet ivm de verkiezingen. In het restaurantje hier doe ze daar gelukkig niet aan. Hele aardige mensen. Om een uur of 6 dus nog even met een biertje op het strand, maar de boel trok snel dicht. Het water was eindelijk been hoog, dus we hebben nog even in het hete bad gedobberd (De douche leek er koud bij) en toen maar weer snel alles opgeruimd en de zeilen laten zakken, want er kwam weer een enorme bui met onweer aanzetten. Dus maar achter de pc, ze hebben in elk complex wel gratis internet. Inmiddels is het droog. Sangmo houdt het voor gezien, die is in bed gekropen. Ze zei dat ze steeds dacht dat er lichte aardbevingen waren, maar ik schijn te schudden in mijn slaap : )Is weer eens iets anders dan snurken, ik schud je wakker zonder een hand uit te steken. Ik hoop morgen nu eens echt te kunnen zwemmen..