Lange Nekken en whisky met slang

Vanaf het begin van de reis had k al in mijn hoofd om de Karen Long Necks nu eens in het echt te bekijken. Het is die stam waarbij de vrouwen al die ringen om hun nek hebben. Topzwaar zogezegd. Sangmo was naar Laos voor haar visum, dus dit was mijn kans. Wederom een excursie dus. Uiteraard was er tijdens de excursie meer te zien. Eerst naar Chang Rai, waar ze een hot spring hadden. Soort kokend bubblebad. Niet gezond om je voetjes in te steken, want ze kookten er eieren in. Onderweg nog een heavy ongeluk gezien. Een pick-up busje waarin ze passagiers vervoeren lag op zijn kop en plat en veel dode mensen ernaast. Ik was helemaal in shock, kon mijn tranen maar moeilijk bedwingen. Erg is dat toch. Als vanzelf heb ik toch maar voor ze gebeden, je kan verder niets doen. Ik heb onze bestuurder bezworen om voorzichtig te rijden, want ik wilde ook niet eindigen met een laken over mijn hoofd naast een truck. Ach, was zijn laconieke antwoord, ik zie dit elke dag. Gelukkig zat ik in een busje en niet in een pick-up truck. Nou ja, we kwamen aan bij een volstrekt witte tempel met allemaal spiegeltjes. Een of andere malloot wilde ook beroemd worden door een Taj Mahal te bouwen schijnt het..Moet geweldig indrukwekkend zijn als de zon schijnt, maar die heeft het al dagen laten afweten. Bij de entree de hel uitgebeeld, met vanuit de bodem opreikende handjes en een paar bewakers die iedereen de modder weer terug induwden. Ik dacht even dat ik in de school met de Bijbel was beland, maar het was toch echt en boeddhistische tempel. Binnen viel het wat tegen. Er zat een lama te mediteren voor en schildering van een Boeddha en dat was het. Meer versiering dan inhoud dus..
Daarna naar de gouden driehoek, vanouds bekend om de opium handel. We kregen een rondvaart op de Mekong rivier en legden aan bij een eilandje wat Laos grondgebied bleek te zijn. Uiteraard met de bedoeling veel foeilelijke tassen te kopen, waarmee je ’s nachts nog niet gezien wil worden. In het busje zaten vier Thaise kwebbelmeisjes die alle vier meerdere tassen hadden gekocht, van het soort dat je je ergste vijand nog niet cadeau doet. Was ongetwijfeld goedkoop, maar daar worden ze niet mooier van. Volgens onze gids hadden ze de lekkerste whisky ter wereld, dus follow the leader. Ik kreeg een heel klein glaasje om te proeven, maar gooide de inhoud weg, omdat ik me had voorgenomen deze vakantie gezond te blijven. Na een blik op de grote pot waar hij het uit had gehaald bleek het de juiste beslissing. In iedere pot zat behalve whisky een dode slang, schorpioen of iets anders met een staart en oogjes. Brr. Dat zal vast wel een apart smaakje aan de whisky geven, maar ik heb er toch maar geen een voor pa gekocht. Vervolgens weer naar een markt gebracht (niks gekocht, handig een rugzak waar geen rek meer inzit) en daarna naar de hutjes van de longnecks. Er werden vooral sjalen geweven, dus daar wel een sjaaltje gekocht en wat armbandjes. Ik heb nu eenmaal een zwak voor kleine meisjes achter kraampjes. Was trouwens nog stom. ’s Avonds op mijn kamer wilde ik hem afdoen, maar hoe ik ook aan de sluiting prutste, ik kreeg het niet voor elkaar. Ten einde raad maar naar de receptie gegaan. Daar bleek dat hij helemaal niet vast zat en wat ik als sluiting zag was het scharnier.. duh, ik voelde me wel ontzettend blond met een grote T. Moest er wel erg om lachen. Die nacht werd ik om half 5 wakker geroepen door Sangmo. O ben je al terug? vroeg ik uiteraard geheel ten overvloede, maar ik sliep dan ook nog half. Ja zei ze. Ik deed mijn ogen open en zag… niets. Waar ben je dan vroeg ik heel verbaasd? Buiten zei ze, ik kan er niet in..
Ze was erg blij na een rit van 12 uur in een minibusje dat ze eindelijk haar pootjes kon strekken. Daarna zouden we met het vliegtuig naar het zuiden, maar geen ticket te krijgen. Dan maar met de trein. We hebben een nachttrein geboekt naar Bangkok. Daar kwamen we om half 6 ’s morgens aan en om 8 uur de dagtrein naar Chumpron. 24 uur treinen, ik geloof niet dat ik dat ooit gedaan heb.
Bij het station gelijk maar een ticket gekocht voor de trein terug en bij de uitgang stond een mevrouw van een reisagency. Het is eigenlijk tegen mijn principes, maar ze had behalve het reisbureau ook een questhouse. We hebben voor een schijntje een kamer en boottickets voor morgen, waarbij we gratis van het station zijn gehaald en morgen naar de pier worden gebracht. De prijzen zijn voor zover ik heb kunnen zien de gewone prijzen, maar zelfs als ze iets duurder is dan is het gemak ook wat waard. Alleen de bedden zijn knoeperhard! Op de kamer hebben we de eigenaar van de strandhutjes gebeld en die had nog een hut. Hij haalt ons morgen van de boot. Het wordt nog een luxe vakantie zo! Ondertussen onweert het werkelijk niet te filmen, lange stralen, het lijkt wel en waterval wat er van het dak afplenst. Zo iets te eten zoeken en nog even naar de nachtmarkt! Morgen op het strand!