Zeekrabben en de lange weg naar Hana

(en de erg lange onverharde weg terug)
Ik liep bij schemering hard over het strand (hard) nou ja hard, voor zover dat kan bij vloed en schuine vloedlijn, toen ik allemaal beesten als een idioot de zee in zag rennen, Ze kwamen van het strand, geen idee wat het was, maar ze liepen op hoge poten, ik denk krabben, maar die kunnen rennen zeg, heel raar, als je daar alleen rent en van die beesten schichten voor je langs. Zo snel dat je het wel ziet lopen, maar niet wat het is.
Wel lekker dat lopen op het strand. Tegelijk nog een mooie zonsonderganglucht gezien, echt te gek..

Vandaag dan de tweede poging om de weg naar Hana te rijden. De hoeveelheid watervallen viel behoorlijk tegen, al waren er af en toe behoorlijk mooie vergezichten over de oceaan. De grootste grap was toen vicki dacht onbespied te kunnen plassen achter de auto en er ineens achter onze auto een bus stopte die allemaal toeristen uitspuugde. Oh my god, we hebben erg hard gelachen, was behoorlijk humoristisch!
Uiteraard zagen ze haar niet, gefixeerd als ze waren op het uitzicht!
Daarna langs bij een vriendin van haar. Schilderes die ergens half in het oerwoud woonde… als je je portier open deed had je gelijk een leger muggen achter je aan .. Likkebaardend bij het exotische voedsel.. Leuk huisje, haar vriend heeft er steeds een stukje aan gebouwd, zodat het heel romantisch en splitlevel was. De tuin was uiteraard fabuleus. Ik heb met behulp van deet de muggen getrotseerd voor een rondleiding. Een tropische tuin dus…
Super mooi. Hij verbouwde ook een stuk of 6 wietplanten. Daar had hij een vergunning voor, omdat hij ze medisch nodig had. Als je een doktersverklaring hebt, kan je wiet kopen of verbouwen voor eigen gebruik. Op de boulevard in LA kan je ook zo’n verklaring kopen van een echte arts…

Daarna verder op de weg naar Hana. Na Hana kwamen we pas echt grote watervallen tegen. De weg loopt verder door, maar was pas vorig jaar weer opengesteld, nadat hij bij een aardbeving gedeeltelijk was verwoest. Puntje is wel dat hij 15 mijl lang onverhard is en dat de rest van het asfalt onverhard aan doet.. Verder is de weg vrijwel overlal 1 auto breed, maar een vergezichten, wauw, helemaal te gek. Uiteraard waren zo ongeveer daar de batterijen van mijn camera op en was ik vergeten de reserve op te laden. Nou ja, ik heb het gezien!
Verder ging die kant van het eiland over in droge bergen, met alleen dor gras en veel lavagesteente. En dat terwijl we net uit een vochtiog tropisch gebied kwamen, nog geen 10 mijl verder…
Als je dan uiteindelijk op een gewone weg komt, is het alsof je op fluweel rijdt, zo lekker!

Maar ja, Hawaii zit er bijna op. Morgen nog en stranddagje en dan nog een weekje om LA weer te verkennen. En dan kom ik iedereen weer vermaken..